Onderstaand verhaal werd maandagochtend 19 april'04
uitgezonden op L1 Radio, bij het Balkon van Limburg (met Tom Doesborg).

Jazzgras in België is groener

Dat in België het jazzgras groener is, staat voor mij als een Hollandse heipaal boven het brakke polderwater. De laatste maanden zwom ik regelmatig in het kielzog van ritmeschilder Geert Roelofs naar diverse Belgische clubs en podia. En het is hartverwarmend om keer op keer te moeten constateren dat het daar gewoon wel klopt, en dat jazz aldaar wel lééft; als nooit te voren!

Het geluid is in negen van de tien gevallen goed (hoe vaak ligt de verhouding in NL niet andersom?), aan goed licht is gedacht, en de muzikanten – of artiesten zoals men hen bij de zuiderburen veelal pleegt te noemen - worden steevast met alle egards ontvangen. Er is altijd voor eten gezorgd, en een bloemetje ontbreekt achteraf evenmin zelden. En het meest opvallende is misschien wel dat de laatste jaren het publiek (zeer gemeleerd, van oud tot jong) in steeds grotere getallen geinteresseerd komt kijken!
Bij de JazzLab Series bijvoorbeeld – een initiatief dat in 1992 startte vanuit De Werf in Brugge, en bedoeld is op jonge talenten een tour te laten maken langs Belgische jazzpodia (zie bij de Links: de JazzLab Partners) - ligt de gemiddelde opkomst per concert ver boven zeventig! En die tendens is zoals gezegd nog steeds sterk stijgende.

Voor een initiatief als het Belgisch Limburgse ‘Motives For Jazz’ geldt bijvoorbeeld hetzelfde. Al een paar jaar is men daar constructief en - met hart en ziel - bezig. En met niet geringe aspiraties als je naar namen van hun concertreeksen kijkt.
Voeg daarbij, dat Dirk De Gezelle (de man die de JazzLab Series de laatste vier jaar trok), sinds kort in Limburg mede aan het ‘Motives’-roer staat (hij is aangetrokken om in september een festival in Genk te realiseren), dan weet je zeker dat het de jazz in onze naburige provincie zeker geen windeieren zal leggen.

Maar ach, hoe anders is - en uitermate triest - is het daarentegen gesteld in ‘Holland’. Waar de Nederlandse Jazzdienst (de beoogde stimulator voor de jazz) in ‘grachtengordelliaanse’ discussies zonder poen en - op water en brood - gevangen zit (net als menig jazzmuzikant overigens). En waar ‘de cipiers’ van de regeltjesbrigades van bijvoorbeeld het FPPM (een van de cultuurfondsen die ook de jazz zouden moeten ondersteunen) de laatste jaren al meer kapot gemaakt hebben dan de jazz ooit in Nederland lief was. Onkruid komt altijd weer boven en overwoekert alle gras; ook in de jazz.

Maar het internet biedt voor jazz uit België prima uitkomst. Dé jazzagenda van België bijvoorbeeld staat bij de Waalse RTBF: www.rtbf.be/jazz. Ook de site www.jazzinbelgium.org van LES LUNDIS D'HORTENSE (the Belgian association of jazz musicians) verwijst daar na als het om actuele concerten en festivals gaat.

Daar kun je zien, dat binnenkort weer het jazzfestival in Luik van stapel loopt. Jaren geleden, toen ik dat Luikse jazzfestival ontdekte, raakte ik onder de indruk van de bescheiden en respectvolle sfeer in het congrespaleis aldaar.
In een vijftal zalen, variërend qua grootte van 200 tot iets meer dan duizend stoelen, werd ik geconfronteerd met een voornamelijk Belgische line-up (die me toen nog nauwelijks iets zei). Mijn eerste kennismaking met de Belgische scene. Voornamelijk Waals getint uiteraard, maar ook jonge helden uit de Vlaamse jazz brachten op het podium hun kunsten. Ik heb er genoten!
In Luik creëerde men een sfeer die ik op het North Sea Festival zo mistte. Intimiteit, heb ik in die Haagse bijenkorf althans zelden of nauwelijks kunnen vinden. En toen ik later eens bij toeval de analen van dat grootse Noord-Europese jazzfestival nalas, constateerde ik, dat de oorspronkelijke opzet van Paul Acket - qua grootte althans - niet veel anders was. Wat jammer dat ik dat nooit heb mogen meemaken...
Dit jaar wordt dat jazzfestival in Luik voor de 14e keer georganiseerd; wederom prijken tal van nationale (Belgische) jazzhelden op de poster; uiteraard komen er ook enkele grote internationale namen. En wederom, biedt een vijftal zalen uitkomst.
Helaas, heeft de ‘Paul Acket’ van het Luikse, de heer Jean-Marie Peterken van La Maison du Jazz, dit jaar moeten besluiten een ‘blues’-poot (Espace Blues) parallel aan ‘de echte jazz’ neer te zetten. Kennelijk is ook in Luik het bierverbruik (blues = bier) een belangrijke inkomstenbron om betaalde jazz over de bühne te brengen.
Kijk voor de desalniettemin interessante line-up, ergo het tweedaagse jazzprogramma in Luik (het tweede weekend van mei!) op www.jazzaliege.be. Het blijft absoluut een bezoek waard.

N.B. Het Palais des Congres is relatief makkelijk te vinden. Vanuit Maastricht (Luik ligt op pakweg 20 autominuten van de Limburgse hoofdstad), Centrum Luik volgen, en eenmaal aan de rechteroever aangekomen, de weg verder langs de Maas vervolgen. Het Palais staat dan op de wegwijzers duidelijk aangegeven.
 

N.B. De links in dit verhaal kunnen natuurlijk na verloop van tijd niet meer actueel zijn...